بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ حمٓ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ حم

وَ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

سوگند به كتاب آشكار

إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ

كه ما فرستاديمش همانا در شبى فرخنده كه ما بوديم هر آينه بيم‌دهندگان

فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ

در آن جدا گردد هر كارى استوار

أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ

كارى از نزد ما همانا مائيم فرستندگان

رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

رحمتى از پروردگار تو كه او است شنواى دانا

رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است اگر هستيد يقين‌دارندگان

لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

نيست خدايى جز او زنده كند و بميراند پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ

بلكه ايشانند در شكى بازى‌كنان

فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ

پس چشم به راه باش روزى را كه بيارد آسمان دودى آشكار

يَغۡشَى ٱلنَّاسَ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ

فراگيرد مردم را اين است عذابى دردناك

رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ

پروردگارا بگشاى از ما عذاب را كه مائيم ايمان‌آرندگان

أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَ قَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ

كجا است ايشان را ياد آوردن و بيامدشان فرستاده‌اى آشكار

ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَ قَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ

پس روى برتافتند از او و گفتند آموخته‌اى است ديوانه

إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ

همانا گشاينده‌ايم عذاب را اندكى همانا شمائيد بازگشت‌كنان

يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ

روزى كه خشم آريم خشم بزرگ را همانا مائيم انتقام‌گيرندگان

وَ لَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ

و هر آينه آزموديم پيش از ايشان قوم فرعون را و بيامدشان فرستاده‌اى گرامى

أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

كه بسپريد به من بندگان خدا را كه منم براى شما فرستاده‌اى امين

وَ أَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و آنكه گردنكشى نكنيد بر خدا كه آرنده‌ام شما را به فرمانروائيى آشكار

وَ إِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ

و همانا پناه بردم به پروردگار من و پروردگار شما از آنكه مرا بيفكنيد

وَ إِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ

و اگر نگرويديد به من پس از من دورى گزينيد

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ

پس خواند پروردگار خويش را كه اينانند گروهى گنهكاران

فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

پس ببر بندگانم را در شب كه شمائيد پيروى‌شدگان

وَ ٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًا إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ

و بگذار دريا را آرام كه ايشانند سپاهى غرق‌شدگان

كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

بسا بازگذاردند از باغها و چشمه‌سارهايى

وَ زُرُوعٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ

و كشتزارها و جايگاهى گرامى

وَ نَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ

و نعمتى كه بودند در آن برخورداران

كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ

بدينسان ارث داديم آنها را به گروهى دگران

فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَ ٱلۡأَرۡضُ وَ مَا كَانُواْ مُنظَرِينَ

پس نگريست بر ايشان آسمان و زمين و نبودند مهلت‌دادگان

وَ لَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ

و همانا رهانيديم بنى اسرائيل را از عذاب خواركننده

مِن فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

از فرعون كه او بود همانا گردن‌فرازى از فزونى‌جويان

وَ لَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

و همانا برگزيديمشان بر دانشى بر جهانيان

وَ ءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ

و داديمشان از آيتها آنچه را در آن است آزمايشى آشكار

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ

همانا اينان گويند

إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ

نيست آن جز مرگ نخستين ما و نيستيم ما گردآوردگان

فَأۡتُواْ بِ‍َٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

پس بياريد پدران ما را اگر هستيد راستگويان

أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ

آيا اينان بهترند يا قوم تبع و آنان كه پيش از ايشان بودند نابودشان كرديم كه بودند ايشان همانا گنهكاران

وَ مَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ وَ مَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ

و نيافريديم آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است بازى‌كنان

مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

نيافريديمشان جز به حق و ليكن بيشتر ايشان نمى‌دانند

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ

همانا روز جدا كردن وعده‌گاه ايشان است همگى

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

روزى كه بى‌نياز نگرداند دوستى از دوستى چيزى را و نه ايشان يارى شوند

إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

مگر آن كو رحم كند خدا كه او است همانا عزتمند مهربان

إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ

همانا درخت زقوم

طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ

خوراك گنهكار است

كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ

چون آهن گداخته جوشد در شكمها

كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ

بسان جوشيدن آب جوشان

خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

بگيريدش پس بكشيدش به ميان دوزخ

ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ

پس بريزيد بر سرش از شكنجه آب جوشان

ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ

بچش كه تويى همانا آن مهتر گرامى

إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ

اين است آنچه بوديد در آن شك مى‌كرديد

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ

همانا پرهيزكارانند در جايگهى آرام

فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

در باغها و چشمه‌سارهايى

يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَ إِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

پوشند از سندس و استبرق روى به روى

كَذَٰلِكَ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

بدينگونه و همسر آورديمشان به حور عين

يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ

خوانند در آن به هر ميوه‌اى ايمن‌شدگان

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰ وَ وَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

نچشند در آن مرگ را جز مرگ نخستين و نگهداشت ايشان را از عذاب دوزخ

فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

فضلى از پروردگار تو اين است آن رستگارى بزرگ

فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

جز اين نيست كه روانش ساختيم بر زبانت شايد يادآور شوند

فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ

پس منتظر باش كه ايشانند هر آينه منتظران